دیدار تاریخی دونالد ترامپ  رئیس جمهوری آمریکا و کیم جونگ اون  رهبر کره شمالی در سنگاپور و امضای سند توافق کلی و اولیه ، درروز سه شنبه 22 خرداد 1397(12جون 2018) از جنبه های مختلف سیاسی، امنیتی، نظامی در سه سطح روابط دو جانبه ، منطقه ای و بین المللی قابل ارزیابی و تحلیل است.

گفته شده که درسند  توافقی کره شمالی به خلع سلاح کامل اتمی متعهد شده است. در صورت آنکه چنین ادعایی صحیح باشد باید دید طرف کره شمالی دربرابر چه امتیازی به چنین توافقی مهمی  تن داده است.

ترامپ رئیس جمهور امریکا در کنفرانس خبری بعد از ملاقات اعلام کرد بزودی امکان دارد به پیونگ یانگ پایتخت کره شمالی برود یا «اون» را به کاخ سفید دعوت کند. حضور ترامپ در کنفرانس خبری به تنهایی و شرکت نکردن  کیم جونگ اون در این کنفرانس که بطور معمول باید با شرکت هر دو مقام برگزار می شد ، نشان داد که اون همچنان تمایل دارد کار را بصورت کاملا محرمانه به پیش ببرد.

دراینجا چند سئوال اصلی بی جواب ماند که انتظار می رود در مذاکرات آتی بتوان پاسخ دقیق تری برای آنها پیدا کرد :

اول آنکه خلع سلاح هسته ای برای کل شبه جزیره کره که شامل هر دو کشور می شود در نظر گرفته می شود یا فقط بخش شمالی کره باید خلع سلاح اتمی شود؟ این مساله از آن جهت مهم است که کره جنوبی با وجود انکه سلاح هسته ای ندارد اما در پایگاه های امریکایی در اینکشور امکان اصتقرار سلاح هسته ای در آینده وجود خواهد داشت.

دوم آنکه روند خلع سلاح از چه زمانی شروع می شود و چند مرحله خواهد داشت و در نهایت چه زمانی پایان می یابد؟

سوم آنکه تکلیف هزاران نیروی آمریکایی مستقر در کره جنوبی چه خواهد شد آیا این نیروها همچنان در کره جنوبی می مانند؟

چهارم آنکه ضمانت اجرای چنین توافقی چه خواهد بود ؟ زیرا هر دو طرف در گذشته نشان داده اند که به راحتی می توانند توافق هایشان را نادیده بگیرند. البته چنین سابقه ای برای آمریکا و شخص ترامپ بسیار بیشتر است.

با این حال توافق اعلام شده در روز چهارشنبه 23 خرداد 1397 (13جون2018) با وجود همه ابهام هایی که دارد یک توافق تاریخی محسوب می شود و می تواند همراه درس هایی برای مردم جهان باشد. مهمترین درس های دیدار ترامپ و اون را می توان در موارد زیر خلاصه کرد :

1- نفس برگزاری دیدار سران دو کشور بعد از حدود هفت دهه چالش و درگیری بسیار قابل توجه و اقدامی است که نشان دهنده پیروزی دیپلماسی بر جنگ  برای حل مشکلات موجود است .

2-  بار دیگر اثبات شد سلاح هسته ای دیگر مانند گذشته نقش بازدارنده ندارد. دنیای قرن ۲۱ به سمت دیجیتالی شدن مناسبات بین الملل پیش می رود. امروز نقش پنج شرکت بزرگ دنیا ، یعنی شرکتهای اپل، گوگل، آمازون، فیس بوک، علی بابا و تنسنت به مراتب بیشتر از بمب هسته ای در روابط بین کشورها تاثیرگذاری دارد. زیرا این شرکتها نزدیک ۷۰ درصد تولید محتوا را در ۱۹۳ کشور عضو سازمان ملل در اختیار دارند. با استفاده ازاین امکانات آنها می توانند  به افکار عمومی جهت دهند.

بر این اساس شرکتهای تولید محتوا نرم افزاری و سخت افزاری  تأثیر شگرفی برتنظیم  روابط بین الملل دارند و این تاثیرگذاری بر اساس پیش بینی ها بیشتر هم خواهد شد . همچنانکه این شرکتهای بزرگ چند ملیتی در داخل کشورها نیز تاثیرگذار هستند . به عنوان نمونه  فیسبوک به تنهایی دو میلیارد نفر را پوشش می دهد. نقش فیسبوک در جهت دادن به افکار عمومی مردم آمریکا در جریان انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ حیرت انگیز بود.

3- چین مهمترین متحد کره شمالی بر سر منافع خود با آمریکایی ها کنار آمد و به قطعنامه 2397 مصوب اول دی ماه 1396 (22 دسامبر2017) مربوط به تحریم نفتی کره شمالی رأی داد. این در شرایطی بود که چین سالهای سال این امکان را فراهم کرده بود که کره شمالی بتواند از طریق این کشور تحریم های بین المللی را خنثی کند. به نظر می رسد از طریق یک توافق محرمانه بین چین و آمریکا قطعنامه تحریم همه جانبه کره شمالی تصویب شد و این تحریم ها را چین در عمل هم اجراء کرد تا در نهایت اون پذیرفت به دیدار رئیس جمهوری آمریکا برود.

4- کره شمالی راه تعامل با کره جنوبی را پیدا کرده است. ظاهرا تجربه اجرای موفق تئوری  یک کشور با دونظام که توسط دنگ شیائوپینگ معمارچین جدید دردهه هشتاد میلادی برای حل مشکلات پیوستن هونگ کنگ بعد از 99 سال به چین ، مطرح شد، امروز  پیش روی آقای اون قرار دارد تا به وضعیت بغرنج فعلی در کره شمالی پایان داده شود. زیرا کره شمالی می تواند با تعدیل سیاست های خود و کنار آمدن با آمریکا و متحدانش ، بدون آنکه نظام کمونیستی حاکم بر بخش شمالی کره تغییر کند ، وحدت دوکره در مراحل مختلف به مورد اجراء گذارده شود.