حسن بهشتی‌پور کارشناس مسائل بین‌الملل

روزنامه ایران روز دوشنبه چهارم تیرماه 1397
خروج امریکا از توافق هسته‌ای شرایط ویژه‌ای را بر سیاست خارجی ایران حاکم کرده است. در چنین شرایطی که بی‌تردید کشورمان در موقعیت پیچیده و مهم تاریخی قرار گرفته است، ایجاد تردید در رویکرد سیاست خارجی‌اش می‌تواند رسماً به تضعیف تدابیری بینجامد که مقام‌های ایرانی در روزهای دشوار آینده باید در پیش گیرند. ضمن آنکه منتقدان باید بدانند سیل انتقادات را متوجه چه کسانی کنند. دیگر کمتر کسی تردید دارد که رئیس جمهوری امریکا تا به امروز به هیچ یکی از توافقنامه‌های مهم بین‌المللی امریکا پایبند نمانده است و رسماً بر هر توافق چندجانبه‌ای که با هدف پایان بخشیدن به مشکلات دوجانبه و چندجانبه کشورها منعقد شده، خط بطلان کشیده است. اینجا طرف انتقاد اصلی ما باید دولتی باشد که رسماً با یک رویکرد تک جانبه، بی اعتمادی ایجاد کرده و فقط برجام نبوده است که از سوی این کشور مورد هجمه قرار گرفته است.
به این ترتیب ترامپ چنان که مورد انتقاد بسیاری از نزدیک‌ترین شرکای تاریخی امریکا قرار گرفته باید مورد عتاب و خطاب منتقدان داخلی قرار گیرد نه اینکه مخالفان با هجمه به دولت و ربط دادن مشکلات اقتصادی که امریکا با مانع‌تراشی‌های زیاد در ایجاد آن نقش مؤثری دارد، زمزمه‌های تغییر دولت یا بی‌کفایتی دولت را مورد پیگیری قرار دهند.
پیگیری این موضوع به آن معناست که عده‌ای در داخل راه را اشتباه می‌روند و به جای اینکه دولت امریکا را مورد انتقاد قرار دهند و با یک عزم ملی برای مقابله با مواجهه کنونی امریکا با ملت ایران همراهی کنند، خود دولت ایران را نشانه می‌روند و زیر سؤال می‌برند. برای من عجیب است که چطور مثلاً تیم ملی فوتبال ایران که در برابر تیم اسپانیا حتی شکست می‌خورد ولی شکست مقتدرانه‌اش از دید مردم مغفول نمی‌ماند و مورد حمایت واقع می‌شود و یکپارچه 80 میلیون ایرانی از آن حمایت می‌کنند اما برخی در داخل در مواجهه با یکی از مهم‌ترین موضوعات سیاست خارجی کشور ما که بیش از هر زمان دیگری نیاز به انسجام و حمایت ملی دارد، میدان را خالی می‌کنند و جای شاکی و متشاکی را عوض می‌کنند. هر چند ممکن است این عده بگویند این فشارها به دولت باعث می‌شود که دست دولت در عرصه مذاکرات خارجی باز شود و به عنوان یک عامل پشتیبانی از دولت عمل کند اما در این باره باید گفت که طرف مقابل ارزیابی کاملی از تحولات سیاسی ایران دارد و نگاه‌های مختلف را پیگیری می‌کند بنابراین بهترین سیاست در شرایط فعلی این است که از دولت و حاکمیت در برابر امریکا حمایت شود و خودی‌ها را به خاطر خدمتی که انجام می‌دهند مأیوس نکرد. یعنی طرف مقابل باید احساس کند که با 80 میلیون ایرانی متحد رو‌به‌روست نه با ملتی که برخی جریان‌هایش بر سر اختلافات جناحی، فشارهای خود را در چنین موقعیت مهمی از تاریخ ایران تا سطح اعلام بی کفایتی رئیس جمهوری بروز می‌دهند.