ادبیات یکجانبه‌گرایانه رئیس‌جمهور آمریکا توسط روحانی به عنوان تفکرات مبتنی بر ناسیونالیسم افراطی که نهایتا هیتلر تولید می‌کند معرفی شد، همه اعمال و رفتار ناسیونالیسم افراطی آلمانی را هم در جنگ جهانی اول و هم در جنگ جهانی دوم که هیتلر نقش تعیین کننده‌ای در آن داشت ، می‌شناسند.

ایجاد ترجیع‌بند فارسی تکفیر و تحریم کاملا مناسب  و بجا بکاربرده شد. از نظر بین‌المللی هم کاملا قابل فهم بود که وقتی زبان شما، زبان تحریم می‌شود و ملتی را از حقوق اساسی خود محروم می‌کنی او را به سمت تکفیر خود سوق می‌دهی و این هشدار جدی بود که رفتار آمریکا منجر به تولید افراط و فکر خشونت می‌شود.

اظهارات ترامپ در زمینه مبارزه با داعش که گفته بود ما و متحدینمان آنها را از بین بردیم، ادعای گزاف بود همانطور که روحانی گفت نمی شود نقش ایران را در مبارزه علیه داعش انکار کرد و نادیده گرفت. روحانی خیلی با ظرافت پاسخ ترامپ را داد و گفت ما زمانی با طالبان مقابله کردیم که هنوز 11 سپتامبر به وجود نیامده بود و زمانی با داعش مقابله کردیم که هنوز بمب‌گذاری در بروکسل، پاریس و آمریکا انجام نشده بود. او می‌خواست این پیام را بدهد که در بحث شناخت و ریشه‌کنی داعش ایران پیشگام بوده و این مساله‌ای است که آمریکا نمی‌تواند آن را مصادره به مطلوب  کند.

درخصوص پاسخ روحانی به پیشنهاد مذاکره آمریکا از سوی آمریکا و بازپس گرفتن آن باید  گفت آمریکا برای این می‌گوید من آماده مذاکره بدون پیش‌شرط با ایران هستم تا اتهام جنگ‌طلبی را از خود بردارد. آمریکا بدلیل سیاست‌هایی یکجانبه‌گرایانه در نادیده گرفتن قطعنامه 2231 در دنیا محکوم است آمریکا یک طرفه قطعنانه‌ای را که خودش به آن رای داده بود نقض کرده است، و از آن خارج شده است.  اگر آنها به این قطعنامه‌ رای نداده بودند ممکن بود بتوانند روالی که اکنون دارند را اجرا کنند، ولی هیچ عضو سازمان ملل، قطعنامه‌ای که خودش به آن رای داده باشد تاکنون  زیرپا نگذاشته است.

آمریکا که اکنون برای توجیه زیر پا گذاشتن این قطعنامه و پوشاندن چهره جنگ‌طلب خود هم دم از مذاکره می‌زند و هم از طرف دیگر شرایطی را بیان می‌کند که عملا مذاکره را غیرممکن می‌کند.

آمریکایی‌ها عملا از نظر افکارعمومی داخلی خود در شرایط خیلی بدی قرار گرفته‌اند، آنها دم از آمادگی برای مذاکره می‌زنند و جمهوری اسلامی ایران با اقتدار کامل آن را رد می‌کند، همین مساله موجب می‌شود تا ترامپ مجبور شود در رفتار متناقض بگوید ما فعلا آماده مذاکره نیستم. این موضع‌گیری زیگزاگی نشان می‌دهد آمریکا تحقیر شده و برای پوشش این تحقیر مجبور است اینگونه حرف بزند.

رئیس جمهور و وزیر امورخارجه ایران هم به دلیل ملاحظات بین‌المللی نباید به شکل مطلق بگوید ما مذاکره نمی‌کنیم، گفت: در دنیای امروز وقتی مطلق مذاکره را رد می‌کنی مفهوم آن این است که نمی‌خواهی به سمت صلح حرکت کنی و به دنبال جنگ و درگیری با طرف مقابل هستی. فهم موضوع برای طرف مقابل یا صلح یا جنگ است و فهم حالت وسط برای طرف‌های مقابل خیلی مشکل است.

در چارچوب حقوق بین‌الملل خیلی دشوار است که بتوانید شرایط بین جنگ و صلح را جا بیندازید، اظهار کرد: به همین دلیل رئیس‌جمهور گفت اگر شما دم از مذاکره می‌زنید خب به برجام برگردید و وضعیت را به شش ماه قبل برگردانید، متعهد شوید به آن چیزی که تعهد کرده‌اید، وقتی برگرداندید می‌توانیم در مورد مذاکره صحبت کنیم.

رئیس‌جمهور از یک طرف مطرح می‌کند چگونه می‌توان با کشوری که تعهد امضا شده‌اش را نقض می‌کند مذاکره کرد و از طرف دیگر هم می‌گوید اگر بحث مذاکره است از همین سازمان ملل و مجمع عموی شروع کنید؛ از همین مجمع عمومی یا هرجای دیگر در سازمان ملل اعلام کنید که قطعنامه 2231 را که خودمان به آن رای دادیم را قبول داریم بعد که قبول کردید در چارچوب برجام کار کنید آنگاه محل مذاکره ایجاد می‌شود. ولی وقتی که تمام موارد را زیرپا می‌گذارید دیگر جایی برای مذاکره نیست.

موضع رئیس‌جمهور، صلح‌خواهی یک طرفه نبود گفت: رئیس‌جمهور تاکید داشت ایالات متحده آمریکا قطعنامه 2231 را زیرپا گذشته و این تهدید کننده صلح و امنیت دنیاست، حال اگر به راستی می‌خواهد مذاکره‌ای داشته باشیم باید به قطعنامه 2231 برگردد و در چارچوب برجام مذاکره کند؛ به زبان حقوق بین‌الملل این حالتی که در آن صلح و مذاکره یا در طرف مقابل جنگ باشد نیست، بلکه وضعیتی است که آمریکا باید انتخاب کند می‌خواهد چه کند، رئیس‌جمهور توپ را به زمین آمریکا انداخته است.