این کارشناس مسائل بین‌الملل همچنین بیان کرد: بنابراین بحث یک‌جانبه‌گرایی تقریبا از سال 2000 به بعد یعنی ورود به هزاره سوم با یکجانبه‌گرایی آمریکا مطرح شد لذا پس از آن در میان محافل بین‌المللی یکی از مباحث این بود که برای مقابله با یکجانبه‌گرایی آمریکا چه مدلی را باید تبلیغ و ترویج کرد.

بهشتی‌پور تصریح کرد: در این زمینه برخی معتقد بودند باید منطقه‌گرایی را تبلیغ و ترویج کرد، یعنی هر کدام از مناطق دنیا مانند اتحادیه اروپا، ژاپن و شرق آسیا، چین یا آمریکای لاتین و ... به یک منطقه تقسیم شوند، از سوی دیگر برخی نیز چندجانبه‌گرایی را مطرح کرده و گفتند کشورها می‌توانند در یک منطقه نباشند، اما با یکدیگر منافع مشترک تعریف کنند و همکاری داشته باشند.

وی ادامه داد: بنابراین به دنبال تبلیغ نوعی چندجانبه گرایی در مقابل یک جانبه‌گرایی بودند، زیرا در چندجانبه گرایی کشورها با یکدیگر منافع مشترک و اصولی را تعریف و با یکدیگر همکاری می‌کنند. یک مدل این مساله شانگهای است که ابتدا در حد کنفرانس بود اما از سال 2001 به بعد به سازمان شانگهای ارتقاء پیدا کرد، همچنین گروه بریکس که همکاری‌های اقتصادی میان روسیه، چین، هند و آفریقای جنوبی و برزیل است و در مجموع این قبیل گروه‌ها نوعی چندجانبه گرایی را در برابر یک جانبه‌گرایی آمریکا تبلیغ کردند.

این کارشناس مسائل بین‌الملل همچنین اظهار کرد:‌ اما هنوز مدل یکپارچه که همه کشورها در آن اتفاق نظر پیدا کنند، به وجود نیامده است که در اجلاس غیر متعهدها که در باکو در حال برگزاری است کشورهای عضو می‌توانند کمک کنند تا به مدلی در این زمینه دست یابند و براساس مدل و منافع مشترک اقدامی جدی برای مقابله با یک‌جانبه گرایی آمریکا انجام دهند.

بهشتی‌پور با بیان این‌که اجلاس غیر متعهدها چه در سطح وزرای خارجه یا سران مانند یک باشگاه سیاسی است، گفت: منظور از باشگاه سیاسی این است که تصمیمات در حد صدور بیانیه یا قطعنامه باقی می‌ماند و به مرحله عملیاتی و اجرا نمی‌رسد. اجلاس غیرمتعهدها از سال 1956 تاکنون ده‌ها  قطعنامه صادر شده و هر سه سال یکبار تشکیل جلسه داده اما متاسفانه هنوز اقدام اجرایی دقیقی انجام نشده است.

وی درباره این‌که آیا گفت‌وگوهای اجلاس جنبش عدم تعهد می‌تواند راه حلی را برای مسائل منطقه‌ای ارائه دهد، ابراز کرد:‌ البته از این جهت که گروه بزرگی از کشورها که بیش از دو سوم کشورهای عضو سازمان ملل هستند، با یکدیگر همفکری کرده و گفت‌وگوهای دو جانبه و چند جانبه دارند خیلی خوب است اما از این جهت که انتظار داشته باشیم اقدام دسته جمعی صورت گیرد،‌ متاسفانه در این سال‌ها اقدامی مشاهده نشده است.

این کارشناس مسائل بین‌الملل در پایان خاطرنشان کرد: اگر واقع بین باشیم مقابله با چند جانبه گرایی کاری است که می‌تواند در اجلاس غیر متعهدها کلید آن زده شود به شرطی که فراموش نشده و در اجلاس‌های آینده نیز به شکل جدی در دستورکار قرار گیرد. بنابراین اگر قرار باشد برای مقابله با یکجانبه گرایی آمریکا اقدامی انجام شود اجلاس غیرمتعهدها یکی از نشست‌های تاثیرگذار است.