وی ادامه داد: «ایران اولویت دوم خود را خرید مستقیم 160 کیلو اورانیوم 20 درصد اعلام کرده است، مانند مدلی که در سال 1994 از آرژانتین اورانیوم خرید. ایران به عنوان اولویت سوم می گوید اگر غربی ها این مسئله را هم قبول ندارند مبادله اورانیوم 5/3 درصد با اورانیوم 20 درصد باید در خود ایران انجام بگیرد.»

بهشتی پور افزود: «معلوم نیست این پیشنهاد ایران چه اشکالی دارد که غربی ها آنرا نمی پذیرند. حرف ایران این است که اورانیوم به صورت لاک و مهر شده در داخل ایران تحت کنترل آژانس باشد و زمانی که سوخت مورد نیاز تحویل گرفته شد این اورانیوم ها از ایران خارج شود.»

وی خاطر نشان کرد: «اینکه طرف مقابل بگوید که ایران باید ابتدا 1200 کیلو از اورانیوم خود را تحویل بدهد و غرب بعدا 160 کیلو اورانیوم با غنای 20درصد به ایران بدهد معلوم نیست یر اساس چه منطقی است.»

این کارشناس مسائل بین المللی مخالفت ایران با پیشنهاد غرب را ناشی از بی اعتمادی این کشور به غربی ها قلمداد کرده و افزود: «ایران می خواهد مطمئن شود زمانی که این مقدار اورانیوم را به غرب می دهد، همزمان مقدار مورد نیاز خود را دریافت خواهد کرد. اصرار ایران به مبادله همزمان به این خاطر است که اعتماد ندارد که اگر اورانیوم را داد بتواند به سرعت اورانیوم غنی شده را بگیرد.»

وی افزود: «این مسئله درست است که هر دو طرف به هم بی اعتماد هستند، اما اعتماد سازی می تواند تحت نظر آژانس انجام بگیرد.»

بهشتی پور در خصوص اینکه درپی مخالفت ایران غرب چه رویکردی را اتخاذ خواهد کرد، گفت: «در سیاست ده ها و صدها راه وجود دارد و البته این به شرطی است که دو طرف ماجرا بخواهند به راهکاری دست پیدا کنند. اکنون ایران سه راه حل مطرح کرده است و آنها هم باید چندین راه حل بگویند نه اینکه یک مسئله را مطرح کنند و بر آن نیز پافشاری کرده و بخواهند طرف دیگر تحت هر شرایطی چیزی که مورد خواست آنها است را بپذیرد.»

وی ادامه داد: «دو طرف باید با پیش کشیدن راهکارهای متفاوت در درجه اول اعتماد سازی کنند. آژانس می تواند به عنوان تنها مرجع بین المللی که هم به لحاظ فنی و هم حقوقی صلاحیت رسیدگی به این موضوع را دارد محور مسئله قرار بگیرد و هر دو طرف با محوریت آژانس حرکت کنند نه اینکه مسئله سیاسی شود.»

بهشتی پور خاطر نشان کرد: «تاکید غربی ها بر خروج 1200 کیلو اورانیوم ناشی از نگاه سیاسی آنها به پرونده است. از دیگر سو معلوم نیست اگر بر فرض ایران با خروج اورانیوم خود از کشور موافقت کرد، آنها چه زمانی اورانیوم غنی شده را به ایران تحویل خواهند داد. الان صحبت از 15 ماه می شود. این مسئله پذیرفتنی نیست چون اکنون روسیه در انبارهای خود به مقدار مورد نیاز ایران اورانیوم با غنای 20 درصد دارد و قرار دادن میله های سوخت در فرانسه هم نهایتا دو سه ماه طول می کشد، نه 15 ماه. »

وی با بیان اینکه با در نظر گرفتن مجموعه شرایط، غربی ها باید مذاکرات را با محوریت آژانس ادامه دهند تا دو طرف به یک راه حل میانه دست پیدا کنند، گفت: «در سیاست یک کلام گویی وجود ندارد. غرب مگر چند سال تاکید نمی کرد که ایران اول باید تعلیق کند تا وارد مذاکره شوند. خوب اکنون حرف خود را زیر پا گذاشته و بدون اینکه ایران غنی سازی را تعلیق کند وارد مذاکره شده اند. این امر نشان می دهد که در سیاست یک کلام گویی وجود ندارد و نمی توان مسائل را به صورت صفر و صدی در نظر گرفت.»

این کارشناس مسائل بین الملل گفت: «اینکه غرب می گوید به هیچ عنوان این پیشنهاد را تغییر نخواهد داد یک امر تبلیغاتی است و خود آنها هم می دانند که می شود صورت فعلی مبادله اورانیوم را تغییر داد و در نهایت هم اینکار را می کنند.»

وی خاطر نشان کرد: «هر دو طرف برای مذاکره خطوط قرمزی دارند. خط قرمز ایران این است که فرآیند غنی سازی را متوقف نکند و خط قرمز غرب هم این است که ایران به سلاح هسته ای دست پیدا نکند. فاصله بین این دو خط قرمز محل گفتگو است. اصرار بر غنی سازی به هیچ عنوان به منزله تلاش برای ساخت بمب اتمی نیست چراکه اکنون نزدیک به 15 کشور دنیا غنی سازی انجام می دهند و به جز پنج قدرت هسته ای بقیه کشورها سلاح هسته ای ندارند.»

بهشتی پور در پایان اظهار کرد: «بنابراین اینکه غربی ها بگویند ایران باید تحت هر شرایطی 1200 کیلو اورانیوم خود را تحویل دهد منطقی و پذیرفتنی نیست و آنها اگر بخواهند مسئله را حل کنند باید بنشینند و بر سر راهکاری جدید با ایران مذاکره کنند.»