بسیاری از حمله کنندگان به ظریف نمی دانند دارند خود زنی می کنند. آنها بخاطر دو جرم ناکرده ظریف را محکوم می کنند: اول نادیده گرفتن خون شهید سلیمانی  و دوم نافرمانی از رهبری که مذاکره با آمریکا را در نماز جمعه اخیر ممنوع اعلام کرد. آنها به این واقعیت توجه ندارند یا نمیخواهند توجه داشته باشند  که حرف ظریف دقیقا در راستای ادای وظیفه دیپلملاتیکی است که به او محول شده.

ظریف گفته این آمریکا بوده که میز مذاکره را ترک کرده آمریکا باید تحریم ها را لغو کند و به میز مذاکره برگردد . ایران آماده مذاکره بوده و هست. این حرف یعنی ایران اهل مذاکره برای حل اختلافها است. این ترامپ است که میکوشد ازطریق باج خواهی ازایران و جهان کارخود را پیش ببرد.

مخاطب مصاحبه آقای ظریف با هفته نامه آلمانی اشپیگل غیرایرانی های هستند. این مصاحبه نه تنها بوی سازش با آمریکا ندارد، بلکه تهاجم غیر مستقیم به فریبکاری ترامپ است که می خواهد خود را اهل مذاکره نشان دهد. اما ترامپ مذاکرات در شرایط تسلیم و تروریسم دولتی را طلب می کند و برای یک مذاکرات شرافتمندانه می گوید نه متشکرم .

حالا از تظاهرکننده گان امروز سئوال کنیم  باید صدای اعتراض خود را برای چه کسی بلند کرد؟ برای ترامپ بخاطر باج خواهی هایش از ایران ، یا برای ظریف برای ادای وظیفه ای که بر عهده گرفته است؟ به کجا می توان شکایت کرد که این جناح بازی ها در کشور چگونه به نخبه کشی میرسد؟