روز یکشنبه 20 مهر  1399 مردم تاجیکستان یکبار دیگر برای انتخاب رئیس جمهور مادام العمر این کشور به پای صندوق های رای رفتند و همانطور که انتظار می رفت او باردیگر برای هفت سال زمام امور تاجیکستان را برعهده خواهد داشت.

28 سال پیش نیز در 29 آبان ماه  سال 1371 در جریان جنگ داخلی تاجیکستان پارلمان این کشور اقای رحمان را که ان موقع رئیس کولاب بود به عنوان رئیس جمهور انتخاب کرد. تا اینکه پس از گذشت دو سال با تدوین قانون اساسی جدید در سال 1373 امامعلی رحمان اینبار در یک رای گیری عمومی  به مدت پنج سال در انتخابات ریاست جمهوری از سوی مردم  برگزیده شد.

اما آقای رحمان که با کمک ایران و روسیه توانست در سال 1376 به جنگ داخلی پایان دهد سودای کناره گیری از قدرت را نداشت به همین دلیل از آن زمان به تدریج با حذف مخالفان تحت عناوین مختلف تا کنون توانسته است  چهار دوره پیاپی  به عنوان رئیس جمهور برگزیده شود.. وقتی  دوره اول زمامداری پنج ساله او در سال 1378 به پایان رسید در نخستین گام ازطریق  اصلاح قانون اساسی دوره ریاست جمهوری را از پنج سال به  به هفت سال افزایش داد. در نتیجه در انتخابات های پیاپی سالهای 1378 و 1385 و 1392 همچنان برنده انتخابات اعلام شد.

البته در این دوران بودند کسانی که به عنوان اپوزیسیون اما در واقع هماهنگ با اقای رحمان در رقابتهای انتخاباتی برای گرم نگه داشتن تنور انتخابات شرکت کنند اما همه می دانند در نظام انتخاباتی تاجیکستان همه چیز به اقای رحمان ختم می شود و اوست که در 28 سال گذشته با حمایت روسیه توانسته حاکم مطلق  تاجیکستان باشد.

این موضوع بویژه  از سال 1395 که با اصلاح مجدد قانون اساسی  در جهت تثبیت  قدرت آقای رحمان اورا به عنوان پیشوای ملت، ارتقاء دادند. بسیار بیش از هر زمان دیگر مورد توجه  تلحلیگران قرار گرفت . بر اساس اصلاحات جدید ،  آقای رحمان از اعمال محدودیت دو دوره کاندیداتوری برای ریاست جمهوری معاف گردید و تا اخر عمر توانست  کاندیدا شود.  

با آنکه انتظار می رفت در این دوره رستم پسر اقای رحمان که در حال حاضر شهردار دوشنبه است کاندیدای ریاست جمهوری شود اما گویا آقای رحمان همچنان می کوشد برای به قدرت رسیدن فرزند خود امکانات بیشتری فراهم کند.

در انتخابات  روز یکشنبه 20 مهر ماه  مانند دوره های پیشین به غیر از آقای رحمان رئیس جمهور چهار نفر دیگر هم نامزد شده بودند.  که بدون استثناء همه آنها رهبران احزاب سیاسی طرفدار دولت بشمار می روند. اما خود آنها هم می دانستند شانسی برای رای آوردن ندارند همچنانکه در دوره قبل نیز تعدادی از آنها شرکت داشتند و اعلام کرده بودند به رحمان رای می دهند!  

به نظرمی رسد حضور چهارکانیدای دیگر صرفا برای زینت انتخابات مدیریت شده در تاجیکستان باشد. زیرا آنها حتی از شرکت در فعالیتهای مردمی انتخاباتی هم خوداری می کردند.نکند شاید گمان برده شود که انها خود را لایق تر از رحمان پیشوای ملت می دانند. 

هیچ دورنمایی برای برگزاری یک انتخابات واقعی در تاجیکستان متصور نیست . فعلا دموکراسی هدایت شده که صرفا بر برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی مدیریت شده  در تاجیکستان متکی است  می کوشد شرایط را برای بعد از رحمان با رستم یا فرد دیگری فراهم کند . تا سال 2027 که آقای رحمان به سن پختگی 75 سالگی می رسد شاید در ان زمان ابر و باد و خورشید و فلک در کار آیند تا سرانجام به گردش قدرت در نظام بسته تاجیکستان رضایت داده شود.