در نظام سلطه حاکم بر دنیای امروز، تنها حرف منطقی زدن یا پیشنهاد منطقی دادن کافی نیست بلکه باید از طریق دیپلوماسی فعال سایر کشورها را نیز به همراهی با ایران متقاعد ساخت به عبارت دیگر پیشنهادها باید از مشروعیت ومقبولیت بین المللی برخوردارباشد. اگرپیشنهادهایی که برای بازنگری در ان پی تی مطرح شده را بررسی کنیم می بینیم برای  گام برداشتن در مسیر خلع سلاح هسته ای ملزومات متعددی لازم است که یکی ازآنها تشکیل گروهی برای بررسی زمینه های اجرایی تحقق آرمان خلع سلاح کامل هسته ای است.

بر اساس تخمین های موجود 90 درصد از مجموع 23 هزار کلاهک هسته ای موجود در جهان در اختیارآمریکا و روسیه قرار دارد بنابراین متقاعد کردن این کشورها برای نابود کردن سلاح های هسته ای خود در یک دوره زمانی، نیاز به یک اجماع و اراده قدرتمند بین المللی و همبستگی میان اکثریت کشورها دارد. با ایجاد یک اجماع بین المللی و بطور یکصدا باید کشورهای دارای سلاح های هسته ای متقاعد شوند که منافع آنها از طریق حفظ این سلاح های تامین نخواهد شد.واضح است که کشورهای دارنده  سلاح های هسته ای، این سلاح ها را عامل برتری و ابزاری برای حفظ امنیت ومنافع خود می دانند، براین اساس باید جهان به سمتی برود که سلاح های هسته ای به جای اینکه یک عامل برتری برای کشورهای دارنده آن باشد، به ابزاروعاملی بی خاصیت تبدیل شود تا دیگر امتیازی برای صاحبان آن محسوب نشود.این شرایط زمانی محقق می شود که عوامل دیگری مثل تولید علم درخدمت انسان واقتصاد پویا که رفاه و سعادت انسان ها را تامین کند محور و اساس قدرت شود. تا زمانی که اراده و اجماعی در جهان ایجاد نشود که فضای بین المللی را به سمتی هدایت کند که درمسیرتوسعه همه جانبه همه انسان ها باشد ،نمی توان انتظار امحای کامل  سلاح های هسته ای در جهان را داشت.امروز سئوال اصلی آن است که چگونه می توان داشتن سلاح هسته ای را به یک عامل وامتیازمنفی تبدیل کرد تا دیگربه عنوان عامل برتری برسایر کشورهامحسوب نشود.

40 سال از آغاز اجرایی شدن معاهده ان پی تی می گذرد و تا کنون تنها دو بار اجلاس بازنگری در این معاهده برگزار شده است، در دو اجلاس قبلی که آخرین آن 5 سال قبل برگزار شد، هیچ نتیجه عملی درمسیرخلع سلاح هسته ای حاصل نشد اما این به معنای بیهوده بودن برگزاری این اجلاس ها نیست وافشاگری هایی که دراین کنفرانس هاعلیه صاحبان بزرگ سلاح های هسته ای صورت می گیرد، می تواند گامی در جهت روشنگری افکارعمومی و ایجاد یک اراده و اجماع بین المللی برای حرکت موثرتردرجهت محقق نمودن خلع سلاح هسته ای جهان محسوب شود. در چنین اجلاس هایی است که مشخص می شود چه کسانی خواستار واقعی خلع سلاح هستند و چه کسانی فقط شعار خلع سلاح می دهند و درعمل در جهت مخالف حرکت می کنند.

یکی از نکات مهمی که آقای احمدی نژاد می توانست در اجلاس نیویورک پیشنهاد دهد ، مکانیسم کنترل و نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی بر امر خلع سلاح هسته ای بود.  طبق قوانین و مقررات کنونی پیمان ان پی تی، آژانس عملا نمی تواند هیچ نظارت و کنترلی بر امر خلع سلاح هسته ای داشته باشد و این وظیفه اصلا برعهده آژانس گذاشته نشده است.ای کاش آقای احمدی نژاد با بهره گیری ازحقوق دانان بین المللی طرحی جامع در این ارتباط ، برای نشست بازنگری معاهده    ان پی تی در نیویورک، ارائه می کرد تا درسه هفته ای که این اجلاس مشغول بازنگری است به بررسی آن می پرداخت. بدون شک برا ی آنکه آژانس بتواند وظیفه کنترل و نظارت بر خلع سلاح هسته ای را بر عهده گیرد ، باید توافقی بین همه اعضا صورت گیرد تا آژانس به عنوان تنها نهاد قانونی که هم به لحاظ حقوقی وهم به لحاظ فنی ازصلاحیت رسیدگی به موضوع خلع سلاح برخوردار است، درپیمان ان پی تی نیزوظیفه نظارت وکنترل برخلع سلاح را برحیطه مسئولیت های خود بیفزاید.در حال حاضر در بند 6 معاهده ان پی تی بر ضرورت خلع سلاح هسته ای اشاره شده اما مشخص نشده است که این کار باید چگونه و تحت کنترل و نظارت چه نهادی انجام شود. در صورتی که چنین دستاوردی از اجلاس بازنگری ان پی تی در نیویورک حاصل شود، می توان این اجلاس را دارای یک دستاورد بسیار بزرگ در مسیر خلع سلاح دانست.

از آنجا که کشورها و قدرتهای صاحب سلاح های هسته ای نظیراعضای دایم شورای امنیت سازمان ملل وبه ویژه امریکا، انلگیس و فرانسه دربازنگری ان پی تی به دنبال آن هستند که کنترل و نظارت های بیشتری روی کشورهایی که هنوز به انرژی هسته ای یا فناوری غنی سازی اورانیم دست پیدا نکرده اند، بوجود آید . شایسته بود ایران خود پیشنهاد جامعی برای چگونگی دستیابی کشورها به انرژی صلح آمیز هسته ای تحت نظارت دقیق آژانس ارائه می کرد تا هم مانع سوء استفاده های تبلیغاتی علیه ایران شود و هم در عمل نشان دهد ایران برای استفاده امن و صلح آمیز از انرژی هسته ای پیشگام است .

شرکت ایران در اجلاس بازنگری در ان پی تی در سطح عالی ترین مقام اجرایی کشور می تواند هزینه های احتمالی و درعین حال منافعی هم به دنبال داشته باشد  ارزیابی و برآورد واقعی از میزان هزینه های احتمالی و منافع و دستاوردهای حضور شخص احمدی نژاد در اجلاس نیویورک را باید پس ازپایان  این سفر انجام داد