تفاهم موقت با آژانس در اوایل اسفند ماه سال گذشته به معنای زمان دادن برای فرایند احیای برجام بود و اکنون به معنای امید به روزهای آتی و نتیجه بخش بودن گفت‌و‌گو‌ها در وین است.

این تفاهم در واقع راه میانه‌ای است که از یک‌ سو طرف‌های برجام را در توافق و فرایند مذاکرات وین نگه می‌دارد و جلوی نزدیک شدن چین و روسیه به غرب را می‌گیرد و از سوی دیگر نمی‌گذارد حرف مجلس در قانون هسته‌ای هم زمین بماند. اما اینکه آیا یک ماه زمان برای این کار کافی است یا خیر، مسأله‌ای است که نمی‌توان با اطمینان به آن پاسخ داد. هر چند امیدواری‌ها درباره اینکه تا پایان این فرصت یک ماهه توافق حاصل شود زیاد است اما همزمان می‌توان نگرانی‌هایی هم برشمرد که باعث اخلال در این روند می‌شوند. به هر تقدیر پیام این فرصت یک ماهه به همه طرف‌ها این است که باید سرعت کار به مراتب بیشتر از این شود و دیگر تعلل جایی ندارد. چرا که هیچ نشانه‌ای نیست تا بتواند برای سومین بار تمدید این تفاهم بین ایران و آژانس را تضمین کند.