توافق یک ماهه ایران و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در راستای تداوم مذاکرات در وین به ضرر یا به نفع کشور خواهد بود؟

به نظر می‌رسد آن دسته از افرادی که در این روزها بر این باورند که این توافق به ضرر کشور است، بدون‌استدلال در این خصوص اظهارنظر می‌کنند. نباید فراموش کرد که آژانس وظیفه‌ای جز نظارت بر فعالیت‌های هسته‌ای ایران ندارد. آژانس که نمی‌تواند در سایر موضوعات که ارتباطی با این سازمان ندارد، دخالت کند. آژانس به دنبال جلوگیری از اشاعه سلاح هسته‌ای است که ایران اصلا به دنبال چنین سلاح‌هایی نیست و در مرحله بعد نظارت بر فعالیت‌های هسته‌ای کشورها را در دستور کار قرار می‌دهد. آژانس راستی‌آزمایی نیز انجام می‌دهد و اعمال هسته‌ای را با مدارک در اختیار گذاشته شده نیز تطابق می‌دهد تا راستی‌آزمایی کند. این وظایف آژانس است و این وظایف براساس پروتکل الحاقی در یک سطحی انجام می‌شود و براساس برجام در یک سطح بالاتری نظارت‌ها انجام می‌شود. این نظارت‌های هیچ صدمه‌ای به امنیت ایران وارد نمی‌کند. ترور دانشمندان هسته‌ای را نیز به صورت غیرواقع به آژانس ربط می‌دهند؛ در حالی که دانشمندان هسته‌ای ایران به‌واسطه عوامل نفوذی رژیم صهیونیستی ترور شده‌اند. این خرابکاری‌ها ربطی به آژانس ندارد. این نظارت‌ها علاوه بر اینکه ضرری برای ایران ندارد؛ دروغ‌های صهیونیست‌ها علیه ایران را هم برملا می‌کند و اجازه نمی‌دهد چهره ایران در جهان تخریب شود.

 پس از پایان مهلت یک ماهه ایران به آژانس چه اتفاقاتی رقم خواهد خورد و آیا سرانجام توافق شکل می‌گیرد؟

شکل‌گیری توافق در وین بستگی به خواسته‌های طرفین دارد اما در این میان همچنان و در همین روزها برخی در داخل و خارج کشور تلاش می‌کنند توافق حاصل نشود و هر کدام نیز انگیزه‌های متفاوتی دارند. همین امر پیش بینی‌ها را سخت کرده است. امروز تقابل موافقان و مخالفان برجام سخت شده است. مشخصا آن کسانی که می‌خواهند فشار از روی دوش مردم برداشته شده و اقتصاد ایران از تنگنا خارج شود امروز موافق احیای برجام هستند. مشخصا پس از مردادماه دولتی نیز که بر سر کار می‌آید باید این روند مذاکرات را ادامه دهد؛ حتی اگر مخالف برجام باشد. امروز همه مزایا و مشکلات برجام را می‌دانند و باید توجه کرد که مذاکره در وین یک تصمیم کلان است که اتخاذ شده و دولت بعدی نیز باید از آن تبعیت کند.

 تاکید مجلس بر ایجاد مانع در مسیر مذاکرات وین به کجا ختم خواهد شد؟

ابتدا باید گفت در این میان یک مساله مکررا تحریف می‌شود و این یک تحریف تاریخی است. مجلس دهم به برجام رای نداده است؛ بلکه یک ماده واحده را در 9 بند و 2 تبصره تصویب کرده است که اصلا ارتباطی با محتوای برجام ندارد. اینکه گفته می‌شود مجلس دهم برجام را در 20 دقیقه تصویب کرده اصلا این‌گونه نیست. برخی بدون‌مطالعه مصوبه مجلس این حرف را می‌زنند. در مصوبه مجلس دهم خواسته‌هایی از دولت مطرح شده است که طبق آن دولت با اصولی و مقرراتی باید برجام را اجراء کند. این مصوبه مجلس همچون خواسته‌های شورای عالی امنیت ملی و رهبری از دولت در خصوص برجام است. نباید فراموش کرد که برجام در شورای عالی امنیت ملی تصویب شده است. مجلس دهم خواسته‌های خود را از دولت در آن جلسه مطرح کرده و آن خواسته‌ها را به رای گذاشته و شورای نگهبان نیز همان خواسته را تایید کرده است. تمامی این موارد به آن معنا نیست که مجلس در کشور محدود شود یا اظهارنظر نکند. دولت به عنوان مجری باید با مجلس تعامل کند. مذاکرات در وین مربوط به دولت روحانی و دولت آینده و دولت گذشته نیست؛ بلکه تصمیم کلانی است که در کشور توسط سران بلندمرتبه گرفته شده است. مجلس مختار است که هر کاری انجام دهد اما بهتر است از نظر کارشناسان استفاده کند تا اقدامات آنها به نفع مردم باشد. مجلس باید مسئولیت مصوبات خود را بپذیرد و از عواقب آنها آگاه باشد. مجلس بعضا مواردی را از دولت می‌خواهد و پس از اینکه دولت آن موارد را اجرایی می‌کند و نتیجه مثبت نمی‌شود، مجلس تقصیر را به گردن دولت می‌اندازد؛ در حالی که دولت صرفا مصوبه مجلس را اجرا کرده است.