با توجه به اینکه این توافق درچارچوب توافق چهار جانبه پاکستان–چین-قرقیزستان–قزاقستان صورت گرفته است، بهشتی پور نقش مهم و پررنگ چین را یادآوری و بیان کرد که برای تحقق این امر باید سرمایه گذاری بزرگی درایجاد جاده های مواصلاتی انجام دهد که تجارت کم رونق قرقیزستان با بازار بالقوه حداکثر چهار میلیون نفری کشش لازم را برای اجرای چنین طرح های  بزرگی را ندارد. مگرآنکه قزاقستان هم به این توافق و طرح بپیوندد. البته با توجه به اینکه چین در پروژه « یک کمربند-یک جاده» در پی احیا جاده ابریشم قدیم است، می تواند این طرح به عنوان شاخه ای از مسیر در نظر گرفته شود. از آنجایی که این توافق چهارجانبه است و قزاقستان نیز از دیگر کشورهایست که از این مسیر نفع می برد، می تواند در این طرح سرمایه گذاری کند.

بهشتی پور اگرچه بندر گوادر و چابهار را رقیب  بازرگانی در منطقه می داند اما این توافق را به معنای دور زدن ایران ارزیابی نمی کند وی در این مورد می گوید: باید توجه کرد که مسیر توافقی بین قرقیزستان ، چین و پاکستان بُعد مسافتی کمتری دارد به نسبت استفاده از مسیر ایران دارد. اما اینگونه طرح ها به جهت آنکه همکاری های منطقه ای را افزایش می دهد می تواند قابل توجه برای ایران هم باشد.

بندر چابهار جایگاه ممتاز و دسترسی های خودش را میان کشورهای هند، ایران، افغانستان از یکسو ، و ایران ، آذربایجان به روسیه از سوی دیگر و نیز ایران ، ارمنستان به گرجستان  فراهم می‌کند بنابراین دو بندر گوادر و چابهار برای تامین همکاری های شمال به جنوب می توانند مکمل هم باشند. و براین اساس هیچ تعارضی با یکدیگر ندارند. به نظرمی رسد شرکتهای ایرانی می توانند  در اجرای  چنین طرح های منطقه ای مشارکت کنند. زیرا  با توجه به تجربه و  دانش فنی راه سازی و اجرای تونل های جاده ای  که دارند می توانند به عنوان مجری طرح ها ایفا نقش کنند.

در پایان این تحلیلگر مسائل آسیای مرکزی و قفقاز تاکید کرد که اگر کشورهای خارج از منطقه مانند آمریکا در این امور مداخله نکنند، این همکاری بسیار مفید فایده خواهد بود. اگرچه آمریکا با اعمال تحریم برای ایران و روسیه خواهان خروج این کشورها از چرخه مبادلات است اما این مسیرهای حمل ونقل کالا بین کشورهای دوست منطقه بسیار کمک کننده به برقراری صلح و ثبات و ایجاد اشتغال خواهد بود.