روش تحلیل سیاسی

وزیر خارجه می‌تواند روند تعامل با دنیا را کُند یا تُند کند

حسن بهشتی‌پور نظر دیگری دارد. این کارشناس و تحلیلگر مسائل بین‌الملل در گفت‌وگو با «جهان‌ صنعت» در این باره گفت: «وزیر خارجه در بخش کارشناسی و نظردهی در کمیته‌های تخصصی تاثیرگذار و تصمیم‌ساز است اما در شورای عالی امنیت ملی تنها یک رای دارد،وزیر خارجه می‌تواند روند سیاست خارجی و تعامل با دنیا را کند یا سریع کند. تفاوت چندانی بین باقری‌کنی و جلیلی وجود ندارد و آنها دو یار دیرین هستند و سال‌ها در شورای عالی امنیت ملی درکنار یکدیگر کار کرده‌اند و این دو، شباهت‌های زیادی با یکدیگر دارند. بهشتی‌پور این  به «جهان‌صنعت» گفت: «مسئول صدور قطعنامه علیه ایران شخص اقای جلیلی نبود   ایراد از ما است که مسوولیت اتفاقات را به گردن افراد کوچک می‌اندازیم چرا که دستمان به بزرگ‌تر‌ها نمی‌رسد. جلیلی سیاست‌هایی که به او ابلاغ می‌شده اجرا می‌کرده و هر کسی دیگر هم جای او بود، این قطعنامه‌ها علیه ایران صادر می‌شد چرا که او تصمیم‌گیرنده نبوده است.»بهشتی پور تاکید کرد: «تنها فرقی که انتخاب وزیر خارجه دارد این است که در کمیته‌های تخصصی اگر فردی انتخاب شود که حقوق بین‌الملل خوانده باشد و سازوکار بین‌الملل را بشناسد، می‌توانند نظرات کارشناسی متقنی بدهد که اعضای شورای عالی امنیت ملی را تحت‌تاثیر قرار دهد. اما اگر وزیری انتخاب شود که حقوق بین‌الملل نخوانده و از نظام بین‌الملل و موازنه قوا اطلاعی نداشته باشد و از جایگاه ایران در عرصه بین‌المللی مطلع نباشد، این انتخاب آسیب زننده است.

 نوع ادبیات وزیر خارجه و دیپلمات بودنش بسیار موثر است. نکته مهم‌تر اینکه وزیر خارجه ویترین سیاست خارجی یک کشور در جهان است. او منعکس‌کننده دیپلماسی و سیاست خارجی یک کشور است چرا که او باید موضع رسمی یک کشور ا خوب تشریح کند  و انعکاس‌دهنده دیدگاه های رسمی کشور باشد. بنابراین هر چقدر دیپلمات‌تر باشد و نوع پوشش و زبان بدن مناسب‌تری داشته باشد، اثرگذارتر است. حتی چهره فرد و چگونگی تعامل و برخورد او با جهان، بسیار تعیین‌کننده است.»بهشتی‌پور پس از تشریح شاخصه‌های وزیر خارجه کشور گفت که باید کسی برای این سمت انتخاب شود که در دنیا ویترین ایران را خوب نمایش دهد. در مواقعی باید اقتدار داشته باشد و در مقطعی تعامل کند. زبانش زبان حقوق بین‌الملل باشد و بتواند افراد را متقاعد کند. نه اینکه صرفا به واسطه تفکر سیاسی و جناحی شخصی را برای تصدی وزارت خارجه انتخاب کند که وجهه شناخته شده و مثبتی در جهان نداشته باشد.