در باره ارزیابی از سخنان لاوروف باید به چند مساله اساسی دقت شود

۱- درباره  تحلیل رفتار و موضع روسیه  باید به دو عامل دقت شود.

الف: روسیه تحریم‌هایی که در چارچوب قطعنامه علیه ایران وضع شده را پذیرفته است و معتقد است باید به آن عمل شود. اما امریکا، اتحادیه اروپا، استرالیا، کره جنوبی و ... به رهبری ایالات متحده، تحریم‌های یک‌جانبه‌ای را علاوه بر تحریم‌ها شورای امنیت وضع کردند. البته هند، افریقای جنوبی، برزیل و ترکیه قطعنامه‌ای به شورای امنیت ارائه کرده‌اند که چنین اقداماتی ممنوع شود، اما به دلیل مخالفت امریکا و متحدانش تاکنون مسکوت گذاشته شده است. بنابراین روسیه با تحریم‌های یکجانبه و خارج از قطعنامه شورای امنیت مخالفت می‌کند.

ب: موضع روسیه در قبال تحویل موشک‌های اس سیصد  در راستای تصور غلط روسیه از منافع بلند مدتشان قابل تامل است. موشک‌های اس سیصد، کاملا کاربرد دفاعی دارد و علیه هواپیماهای متجاوز به حریم هوایی یک کشور به کار می‌رود. یعنی موشک زمین به زمین یا زمین به دریا نیست و کاربرد تهاجمی‌ ندارد. این موشک می‌تواند با برخورداری از راداری که دارد اهداف متحرک را شناسایی و تعقیب کند و در نهایت یک هدف را مورد اصابت قراد دهد. این سامانه موشک ضد موشک هم نیست، بلکه موشک ضد هواپیماست و کاملا جنبه دفاعی دارد و به همین دلیل بر اساس برداشت حقوق دانان از قطعنامه شورای امنیت این موشک‌ها شامل تحریم نمی‌شود. چون این سامانه به هیچ وجه قدرت تهاجمی‌ برای ایران به وجود نمی‌آورد.

۲- اسرائیل و امریکا روسیه را تحت فشار قرار دادند تا این موشک‌ها را در اختیار ایران قرار ندهد. در مورد اسرائیل در مطبوعات گفته شده است که اسرائیلی‌ها تکنولوژی هواپیماهای بدون سرنشین را در اختیار روس‌ها قرار خواهند داد به این شرط که روسیه از تحویل سامانه دفاعی اس سیصد به ایران خودداری کند.

امریکایی‌ها هم که از سال گذشته با زد و بندهایی که در رابطه با طرح سپر دفاع موشکی و مجموعه کارهایی که درباره ایران انجام دادند روسیه را ترغیب کردند که این سامانه را به ایران ندهد.

طرف ایرانی هم که اعلام کرده که اولا روس‌ها موظف هستند بنابر قرارداد این موشک‌ها را تحویل دهند و اگر ندهند باید غرامت را بپردازند، ثانیا این که ایران در برنامه‌ها و طرح‌های دفاعی خود پروژه‌هایی را در دستور کار دارد که اس سیصد و اس چهارصد را در داخل تولید کند و به دنبال این هست که در سیستم دفاعی‌اش درباره این مسئله به خودکفایی برسد. این بهترین سیاستی است که روس‌ها را به تجدید نظر در سیاست‌هایشان وادار خواهد کرد.

ضمن این که روس‌ها برای فروش این سامانه به کشورهای عربی منطقه و دیگر کشورها که قبلا درباره آن رایزنی کرده بودند نیاز داشتند که نشان دهند در تعهداتشان پایبندی دارند و این بی‌تعهدی زنگ خطری را برای کشورهایی که در حال عقد قرارداد با روسیه هستند به صدا در آورد که روس‌ها اساسا به توافقات خود پایبند نیستند که این هم ضربه‌ای دیگر برای روسیه محسوب می‌شود.