یادمان نمی رود که در دوره وزارت آقای ظریف، مخالفان موضوعات مختلفی را سوژه می کردند و به انتقاد از او می پرداختند مثلا می گفتند «چرا ظریف با جان کری قدم زد؟ یا چرا به فلان سفر رفت؟». امروز آقای علی باقری مذاکره کننده ایران است چون منتقدانش به او اعتماد ندارند، برای انتقاد به او سوژه درست می کنند.

وظیفه ذاتی دیپلمات آن است که به جاهایی برای مذاکره برود که لازم است یعنی دیپلمات برای تأمین منافع ملی به هر کشوری لازم شد باید سفر کند. در واقع باید دست دیپلمات باز باشد تا گفتگو و مذاکره کند. من تعجم می کنم که چرا در ایران هر موضوعی را برای طرح انتقاد سوژه می کنند.

ای کاش آقای باقری قبل از سفر به مسکو این خبر را اعلام می کرد و به جای آنکه خبر این سفر را منابع روسی اعلام کنند، رسانه های ایرانی منتشر می کردند چون در این حالت خیلی از حرف و حدیث ها کاهش پیدا می کرد. البته آنها که تنها هدف شان ایراد گرفتن به تیم مذاکره کننده است، این کار را انجام می دادند.

متأسفانه بخش دیپلماسی عمومی ما قوی نیست و آن طور که باید و شاید توضیحاتی که باید در عرصه رسانه منتشر شود، منتشر نمی شود بنابراین وقتی موضوعات دیپلماتیک در کف خیابان نقد و بررسی می شود قضاوت ها تحت تأثیر موج های تبلیغاتی قرار می گیرد.

یک دیپلمات صلاح دانسته است به مسکو برود تا با طرف روسی مذاکره کند چرا باید اینقدر این موضوع را پیچیده جلوه دهیم، معتقدم علت عمده این اتفاق به بی اعتمادی نسبت به مذاکره کننده های ما بر می گردد. حال آنکه این سفرها نه تنها عیب نیست بلکه خیلی هم حسن است که دیپلمات به سفرهای مختلف برود تا منافع ملی تأمین شود. یعنی از قطر به مسکو، از مسکو به پکن، از پکن به پاریس و ... برود چون این سفرها ضرورت های کار دیپلماتیک است.