2-در مورد راه حل صلح آمیز برای حل اختلاف های ایران و آمریکا نیز از ابتدا تاکید داشته و دارد هر گونه بکار گیری زور را علیه ایران نفی می کند به همین دلیل مانع از آن شد که آمریکا و متحدانش قطعنامه مربوط به وارد کردن ایران به فصل هفتم منشور ملل متحد را به بند 42 منشور ملل متحد تعمیم دهد. و در همان ماده 41 متوقف ماند . به عبارت دقیق ترآمریکا و متحدانش ایران راناحق و ناجوانمردانه به عنوان تهدید کننده صلح و امنیت بین الملل تحت فصل هفتم قرار دادند اما روس ها تا بند 41 بیشتر جلو نیامدند و اجازه ندادند که با فرستادن به بند 42 در عمل به آمریکا و متحدانش مجوز لازم برای حمله نظامی به اهداف مشخص در ایران داده شود. همچنین روسیه به قطعنامه پیشنهادی آمریکا در دی ماه 1399 در مورد بازگشت قطعنامه های تحریمی علیه ایران رای منفی داد .

3-آمدن آمریکا پای میز مذاکرات بدون توقف غنی سازی اورانیوم در ایران در واقع بازگشت به سیاست مذاکره با ایران بود که روس ها از اول بران تاکید داشتند . مذاکرات مستقیم بین ایران و آمریکا هم به هیچ وجه در تعارض با سیاست روسیه نیست بلکه برعکس روند مذاکرات را به سمت حل مساله سرعت می بخشد .

4- روسیه فعالیت هسته ای در ایران را در سطح تحقیق و توسعه مخل امنیت ملی و منافع ملی خود نمی داند، اما غنی سازی اورانیوم در ایران در سطح صنعتی را هم در تعارض با منافع خود می داند زیرا روسیه صادر کننده اورانیوم غنی شده به ایران است. به همین دلیل در تعارض با منافع اقتصادی می داند. به همین دلیل ساده روسیه هنوز حاضر نیست گواهی ایمنی سوخت هسته ای تولید شده در ایران را صادر کند.

5- روسیه از کارت ایران در برابر آمریکا استفاده کرده و می کند اما این موضوع به مسائل هسته ای محدود نیست مطلوب روسیه حل پرونده هسته ای ایران از طریق مسالمت آمیز است زیرا موجب می شود روسیه بهتر و بیشتر بتواند در زمینه های مختلف با ایران روابط اقتصادی برقرار کند.

6- روسیه در دوران مذاکرات هسته ای تا آنجایی که توانسته است بر اساس منافع خود در مواردی نقش بازدارنده هم در مذاکرات داشته است که بیشتر به محدود کردن توان هسته ای ایران مربوط می شده است اما این سیاست در تعارض با سیاست این کشور در مورد پایان دادن به تحریم ها برای توسعه مناسبات با ایران نبوده است.

7- روسیه در دورانی که خود با تحریم های همه جانبه آمریکا و اروپا روبرو شده است ، بدنبال تضمین هایی بود تا ایران پس از لغو تحریم های غرب ، مناسبات خود را با ایران حفظ کند و مشمول تحریم نشود یعنی انتظار دارد ایران به تحریم های غرب علیه روسیه بی اعتنا باشد. سیاستی که خود در قبال ایران چنین نکرد . زیرا از زمانی که ترامپ دستور خروج آمریکا از برجام را در اردیبهشت 1397 صادر کرد ، شرکتهای روسیه از جمله روس نفت و گاز پرو م جزو اولین شرکتهایی بودند که پروژه های خود را در ایران متوقف کردند و از ایران خارج شدند. زیرا نمی خواستند همکاری با ایران موجب قطع همکاری گسترده آنها با شرکتهای آمریکایی شود. روسیه اصولا به فناوری پیشرفته آمریکا و کشورهای اروپایی در زمینه نفت و گاز و بسیاری از زمینه های ارتباطات بین المللی نیاز مبرم دارد.

8- روسیه از ایران در جریان سفر آقای امیر عبداللهیان به مسکو، تضمین کتبی خواسته بود که ایران تحریم های غرب علیه روسیه را اعمال نکند اما ایران بر اساس منافع خود از دادن چنین تضمینی به صورت کتبی اجتناب کرده بود و به صورت شفاهی تاکید کرد همچنان براساس منافع ملی خود با روسیه به مبادلات خود ادامه می دهد.