به هر حال این یک روند فنی، حقوقی و سیاسی با هم است و به نظر می‌رسد که اگر چنین موضوعی تحقق پیدا کند زمینه برای گفت‌وگوهای ایران و 1+4 هم فراهم می‌شود. چون یکی از اصلی‌ترین موانعی که در اسفندماه سال گذشته به توافق نرسیدند همین بحث سوالات آژانس و بی‌پاسخ ‌بودن آنها از نگاه آژانس بود. بنابراین اکنون در یک فضای دو‌گانه قرار گرفته‌ایم. یکی فضای غنی‌سازی 84 درصد که در گزارش آژانس هم آمده و فضای دیگر نیز مذاکراتی که با معاون پادمانی گروسی درباره سوالات انجام شده است. لذا به نظر می‌رسد آنطور که آقای کمالوندی، سخنگوی سازمان انرژی اتمی اعلام کرده یک خطایی بوده که به صورت ناخواسته پیش می‌آید که ذرات غنی شده بیش از 60 درصد در حین اجرای عملیات غنی‌سازی به وجود آید. منتها چون فاصله 60 درصد تا 84 درصد 24 درصد و زیاد است کمی مساله‌ساز شده و به نظر می‌رسد که آمدن آقای گروسی این مساله را نیز حل خواهد کرد. چون معیار برای آژانس بین‌المللی انرژی اتمی محصول نهایی است یعنی آنچه که ایران به عنوان سوخت هسته‌ای 60 درصد تولید می‌کند باید برای آژانس ملاک عمل باشد. نه اینکه در حین عملیات ذراتی غنی شده باشد که به صورت کاملا اتفاقی بوده است. به هر حال به نظر می‌رسد که یک جبهه اصلی مذاکرات ایران و 1+4 با آمدن آقای گروسی باید حل شود. اما اگر این مساله حل نشود به معنای کورتر شدن گره خواهد بود. اکنون فضا بدین سمت است که توافق حاصل شود چون همانطور که گفته شد اگر با معاون پادمانی گروسی به توافقی نرسیده بودند اصلا از آقای گروسی برای سفر به تهران و مذاکره دعوت نمی‌شد. البته برخی این مساله را مطرح می‌کنند که آقای گروسی در دوره قبلی هم که به تهران آمد مذاکرات خوبی داشت، اما در بازگشت به وین گزارشی چندان درست و ضد ایرانی نوشت و ارائه کرد و شاید در این سفر و بازگشت به وین نیز همین رویکرد را در پیش بگیرد. در حالی که خیلی بعید به نظر می‌رسد که این رویکرد در پیش گرفته شود. چرا که مسلما اگر روند مذاکرات به خوبی پیش برود و توافقی حاصل گردد مدیرکل آژانس نمی‌تواند در بازگشت به وین و گزارش خود زیر همه توافقات بزند و صرفا به دلیل فشارهای سیاسی غربی‌ها گزارش ضد ایرانی بدهد.