حسن بهشتی‌پور که در عین حال معتقد است توفیق جمهوری اسلامی در تشکیل این ائتلاف دریایی با کشورهای حاشیه خلیج‌فارس، گامی مهم علیه «ایران‌هراسی» خواهد بود، به «جهان‌صنعت» گفته است: «چنین توافقی در بلندمدت منجر به تقویت موضع کشورهای منطقه در مقابل غرب و آمریکا خواهد شد.»این استاد علوم سیاسی و روابط بین‌الملل با بیان اینکه «کشورهای منطقه خواستار امنیت در این بخش از جهان هستند»، می‌گوید: «نکته مهم آن است که کشورهای منطقه دیگر حاضر به پذیرش نقش نیروهای خارجی در امنیت منطقه نیستند و می‌خواهند این امنیت توسط کشورهای حوزه خلیج‌فارس مهیا شود، نه آمریکا یا قدرت‌های اروپایی، چراکه در این صورت قادر خواهند بود دست‌کم در بخشی از مسائل منطقه، راسا ایفای نقش کنند و خودشان این مشکلات را حل کنند و در حالی که دستیابی به توافق یا ائتلافی میان این کشورها، می‌تواند در این مسیر راهگشا باشد، به نظر می‌رسد ائتلاف مشترک دریایی با ایران می‌تواند یکی از همین راهکارها باشد. به همین دلیل است که کشورهای منطقه و مشخصا اتحادیه عرب تا اینجای کار، مخالفتی با این امر نکرده‌اند. بهشتی‌پور که احیای روابط تهران- ریاض را در این موضع کشورهای منطقه موثر می‌داند، در عین حال می‌گوید: «باید توجه داشت که این ائتلاف به معنای خاتمه دادن استیلا و نفوذ آمریکا در منطقه نیست و چنین تصوری به هیچ‌وجه درست نخواهد بود. به بیان دیگر اساسا ممکن نیست که بتوانیم با چنین ائتلافی، آمریکا را از منطقه خارج کنیم. ضمن آنکه طبیعتا ایالات‌متحده آمریکا نیز با تشکیل چنین ائتلافی مخالفت خواهد کرد.»بهشتی‌پور با اشاره به میزان قدرت و نفوذ ایالات‌متحده در منطقه خاورمیانه می‌گوید: «باید در نظر داشته باشید که آمریکا در حال حاضر ۷ پایگاه نظامی در منطقه دارد؛ بنابراین به خوبی می‌داند که ائتلاف کشورهای منطقه چه تهدیداتی برای منافع او خواهد داشت و با در نظر داشتن این خطرات، اعلام مخالفت خواهد کرد.» او معتقد است: «تشکیل چنین ائتلافی، اگر در تضاد با منافع آمریکا باشد، قطعا با مخالفت آنها مواجه خواهد شد و در نتیجه می‌توان گفت که تحقق آن، در شرایط کنونی به هیچ‌وجه امکان‌پذیر نیست. بنابراین ما در تحلیل این مساله، باید بیشتر به این موضوع توجه داشته باشیم که این‌گونه ائتلاف‌ها چه منافعی برای ایران و در مقابل برای منطقه خواهد داشت.

به عقیده من این ائتلاف بیشتر یک پیمان امنیتی مشترک ایران با شورای همکاری خلیج‌فارس و عراق است که در این صورت می‌توان گفت که ممکن است ائتلاف ۶ به اضافه ۲ شکل بگیرد.»این کارشناس ارشد سیاست خارجی و روابط بین‌الملل همچنین با اشاره به مزایای شکل‌گیری چنین ائتلافی میان کشورهای منطقه می‌افزاید: «در واقع این ائتلاف می‌تواند دو کارکرد مثبت برای ما داشته باشد؛ یکی اینکه ایران‌هراسی در منطقه را تضعیف کند و کاهش دهد و دوم اینکه به‌واسطه تشکیل آن، فروش سلاح نیز در خلیج‌فارس کاهش یابد.» او با بیان اینکه «شکل‌گیری چنین ائتلافی میان ایران و کشورهای منطقه، خواه‌ناخواه منجر به کاهش خرید و فروش تسلیحات نظامی در منطقه خواهد شد»، می‌گوید: «در واقع در صورت تحقق این ائتلاف، میزان تهدید کاهش پیدا می‌کند و به دنبال آن، امنیت نیز فراهم می‌شود، چراکه کشورهای منطقه دیگر با ایران یک پیمان و توافقنامه برای امنیت منطقه امضا کرده‌اند و دیگر لازم نیست نگران باشند که ایران امنیت آنها را به مخاطره بیندازد.»بهشتی‌پور با اشاره به ایران‌هراسی در منطقه و نگرانی کشورهای منطقه طی این سال‌ها از تحرکات جمهوری اسلامی خاطرنشان کرد:

«در رابطه با امنیت منطقه، اغلب کشورها بیشتر نگران ایران هستند؛ بنابراین درصورت شکل‌گیری چنین ائتلافی، ایران ضمانت می‌دهد که امنیت این کشورها به مخاطره نیفتد و در نتیجه از دید آنها در صورت تحقق و توفیق این توافقنامه، دیگر جای نگرانی در ارتباط با ایران وجود ندارد که البته این امر، در گرو توان و قدرت دستگاه دیپلماسی ما است.»

این کارشناس ارشد سیاست خارجی و روابط بین‌الملل در رابطه با دیگر انگیزه‌های کشورهای منطقه از تلاش برای اجرایی شدن چنین ائتلافی می‌گوید: «نباید فراموش کنیم که برای تحقق چنین ائتلافی در وهله نخست باید منافع مشترک تعریف شود، چراکه این منافع مشترک است که کشورهای منطقه را ترغیب می‌کند وارد چنین ائتلاف‌هایی شوند و به آن پایبند باشند تا اعتمادهای لازم ایجاد شود و به مرور کشورهای منطقه جرات پیدا کنند که در دیگر موارد نیز توافقنامه امضا کنند و به دور از سلطه غرب و آمریکا ائتلاف منطقه‌ای ایجاد کنند. بنابراین وجود منافع مشترک است که اراده کشورها را برای شکل‌گیری چنین ائتلافی تقویت می‌کند و این در حالی است که خوشبختانه تاکنون مانعی بر سر راه آن وجود ندارد.» بهشتی‌پور با تاکید بر نقش ایالات‌متحده در کامیابی یا ناکامی احتمالی این ائتلاف، می‌گوید: «در حال حاضر آمریکا اساسا اجازه چنین توافقی را نمی‌دهد. اما باید توجه داشته باشیم که این‌گونه هم نیست که کشورهای منطقه در مقابل آمریکا کاملا دست بسته باشند و قادر به شکل‌گیری هیچ ائتلافی نباشند؛ بلکه می‌توانند با ائتلاف‌های درونی کم‌کم از زیر فشار غرب و آمریکا خارج شوند و در بلندمدت به این‌سو حرکت کنند.»