از سوی دیگر کشورهایی مانند چین و هند میلیاردها دلار مبادلات تجاری و بازرگانی با اتحادیه اروپا و آمریکا دارند که رقم سرمایه‌گذاری چین در آمریکا حدود دو هزار میلیارد دلار تخمین زده می‌شود پس در واقع این سازمان به دنبال ضدیت با آمریکا و اروپا نیست و این رویکرد هم فقط به واسطه بحث ایران نیست بلکه به خاطر همین سرمایه‌گذاری‌های کلان در آمریکا و اروپا است. در مقابل آمریکا هم حدود ۱۲۰۰ میلیارد دلار در چین سرمایه‌گذاری کرده است. همچنین حجم مبادلات آمریکا و چین در سال ۲۰۲۲ به سطح بی‌سابقه ۶۹۰ میلیارد دلار رسید و اینها اعداد و ارقامی است که باید به خوبی معنای آن را بفهمیم.

اهمیت گستره جمعیتی و جغرافیایی سازمان شانگهای

وی با بیان اینکه این به معنای بی‌خاصیت بودن عضویت ایران در سازمان شانگهای نیست، گفت: این صحبت‌ها بدان معنا است که این سازمان را در همان حدی که هست تحلیل کنیم و نه آنقدر آن را بزرگ کنیم و انتظارات خود را از این سازمان بالا ببریم و نه آن را کوچک و بی‌ارزش جلوه بدهیم.

بهشتی‌پور درباره مزایای این سازمان گفت: سازمان همکاری شانگهای به لحاظ جمعیت یک سوم و از نظر وسعت یک چهارم کل کره زمین را در برمی‌گیرد. این پوشش جمعیتی بزرگ و عضویت قدرت‌هایی مانند چین، روسیه، هند و پاکستان از جمله مزایای مهمی است که ایران باید از آن بهره ببرد. در واقع ایران برای آنکه بتواند تأثیرگذاری خود را در سطح بین‌المللی ارتقا دهد باید عضو این سازمان‌ها شود، به شرطی که در پی منافع مشترک باشد، طرح‌های جدیدی را در دستور کار قرار دهد و یک همکاری و هم‌افزایی مؤثر به وجود بیاورد.

شرط استفاده حداکثری ایران از منافع عضویت دائم

این پژوهشگر مسائل بین المللی ابراز کرد: به بیان دیگر اگر ایران از این سازمان به دنبال استفاده در جهت حرکات ضد آمریکایی باشد، یک انتظار کاملاً غیر واقع‌بینانه و محاسبه غلط است. انتظار درست و منطبق بر واقعیت از این سازمان تعریف طرح‌ها و پروژه‌های مشترک همکاری براساس منافع مشترک و بالا بردن میزان اثرگذاری آن در سیاست، اقتصاد و امنیت بین‌الملل است و با این نگاه است که ایران می‌تواند موضوعات زیادی را برای همکاری‌ با اعضای سازمان تعریف کرده و راه‌های جدیدی را برای توسعه مناسبات با اعضا پیدا کند و لذا باید در این حد و حدود از سازمان شانگهای توقع داشت و انتظارات فراتر از آن ما را دچار اعوجاج تحلیلی کرد.

بهشتی‌پور درباره اهمیت حضور گسترده در سازمان‌های مختلف منطقه‌ای و بین‌المللی در دوران گذار به نظم جدید جهانی گفت: از آنجا که در دوره گذار به سرمی‌بریم و از نظام تک‌قطبی به سمت یک نظم جدید با ماهیت نامشخص اما چندجانبه‌گرا در حال حرکت هستیم، تشکیل ائتلاف‌ها و اتحادها بسیار حائز اهمیت است. در این نظام بین‌الملل چندجانبه‌گرا، قدرت‌های منطقه‌ای باید به اتحادیه‌های منطقه‌ای بپیوندند و فعالیت به صورت انفرادی میزان تأثیرگذاری آنها را کاهش می‌دهد اما این اتحادیه‌های منطقه‌ای از جمله سازمان شانگهای زمانی اثرگذار خواهند بود که طرح‌های جدیدی را تعریف کرده و همکاری کشورهای عضو افزایش پیدا کند و میزان تعارضات و تنش‌ها میان اعضا کاهش یابد. در این صورت شاهد تحولات قابل توجهی در سطح منطقه خواهیم بود.

سازمان شانگهای؛ فرصتی برای پذیرش FATF از سوی ایران

این پژوهشگر مسائل بین‌الملل درباره امکان همکاری ایران با اعضای این سازمان با وجود تحریم و عدم عضویت در FATF گفت: یکی از مشکلات کشور بدفهمی از برخی مسائل از جمله FATF است. گروه ویژه اقدام مالی مبارزه با پول‌شویی ۴۰ مصوبه دارد که به همه کشورهای دنیا اعلام شده و ۱۸۰ کشور جهان در حال اجرای آن هستند و ایران نیز در سال ۱۳۹۵ آن را امضا کرده و الان هم بسیاری از مقررات آن در بانک‌های کشور در حال اجرا است و اتفاقا به نفع کشور است.

وی افزود: الان فقط دو معاهده آن، پالرمو و CFT در مجمع تشخیص مصلحت نظام مانده در حالی که راهکار مجلس مبنی بر اعلام تحفظ ایران بر روی چند ماده این دو معاهده خوب بوده است. اکنون پیوستن ایران به سازمان شانگهای فرصت و راهکار مناسبی برای اجرای FATF است زیرا اعضای سازمان شانگهای ذیل FATF گروهی به نام اوراسیا شامل چین، روسیه، هند و کشورهای آسیای مرکزی تشکیل داده‌اند که در حقیقت گروه‌های الحاقی به FATF هستند و برای یک سری مقررات با FATF به توافق رسیده‌ و آن را اجرایی کرده‌اند و لذا اکنون ایران با عضویت دائم در سازمان شانگهای می‌تواند به گروه اوراسیا ذیل FATF بپیوندد و این مشکل را برای همیشه برای خود حل کند و از مزایای آن بهره ببرد.