اینها مسائلی است که خوب است مورد پرسش واقع شود که واقعا چه سیاستی اتخاذ شده که به اینجا رسیده ایم؟و چگونه میشود این مشکل را به صورت ریشه ای حل کرد؟ ایران باید بتواند مانند همه کشورها صادرات و واردات داشته باشد.

اما دلیل مخالفت جمهوریخواهان با این اقدام دولت بایدن این است که جمهوریخواهان در بازیهای سیاسی و رقابت های انتخاباتی که هست فکر می کنند که این اقدام ممکن است راه جدیدی را برای به توافق رسیدن ایران و آمریکا باز کند و این ممکن است که موضع دموکراتها را مجددا تقویت و مثبت کند.

البته در آمریکا سیاست خارجی نقش تعیین کننده ای در نتیجه انتخابات نداشته و ندارد. با این حال اگر بایدن بتواند گره بزرگی که در سیاست خارجی وجود داشته و عمدتا جمهوریخواهان این گره راایجاد کرده اند مثل خروج ترامپ از برجام را حل کند و اگر این مساله حل شود خود یک امتیاز خواهد بود. واقعیت این است که جمهوریخواهان نیز می دانند که آمریکا حق نداشته که دارایی های ایران را مسدود کند. اما آقای بلینکن وزیر خارجه آمریکا برای اینکه بتواند به افکار عمومی داخل آمریکا پاسخگو باشد می گوید که ایران دارایی های خود را فقط می تواند در حوزه دارویی و مواد غذایی استفاده کند که تحت تحریم نیست. حال کسی نیست که از آقای بلینکن بپرسد که اگر آمریکا این دارایی های ایران را در

چارچوب دارویی و غذایی آزاد کرده چرا به مدت 5 سال طول داده و آمریکا می توانست همان 5 سال پیش این داراییها را آزاد کند. حکم صریح دادگاه بین المللی لاهه که در سال 1398 از آمریکا خواست مواد غذایی و دارویی را در تحریم های خود مستثنی کند آمریکا در پاسخ از عهدنامه مودت با ایران خارج شد و حکم را نیز اجرا نکرد. لذا این تناقضات و تعارضات دررفتار آمریکا وجود دارد که اگر دارایی های ایران را در چارچوب مسائل حقوق بشری آزاد کردند پس چرا 5 سال برای این کارطول دادند.معلوم است که این کار باج خواهی است وبه دنبال همان جمله اند که هدف وسیله را توجیه می کند.