بر این اساس، از حسن بهشتی پور تحلیل گر مسائل بین الملل، تلاش های ایران و روسیه به منظور برقراری آتش بس میان اسرائیل و حماس و اقبال آنها در حل مسائل مربوط به فلسطین را مورد سوال قرار دادیم. وی به خبرگزاری اسپوتنیک گفت، اینطور که آقای رئیسی اعلام کردند اولویت در این سفر بحث فلسطین و کمک به پایان دادن جنگ در غزه هست، البته واقعیت این است که روسیه در جایگاهی نیست که بتواند نظر نتانیاهو را برای توقف جنایتی که در حال انجام هست در غزه تغییر بدهد و یا آن را متقاعد کند. بد این اساس، خیلی بعید است که بین ایران و روسیه در موضوع غزه همکاری موثری شکل بگیرد، چون اساسا دیدگاه‌های ایران نسبت به آینده فلسطین با دیدگاه روسیه در مورد آینده فلسطین کاملا تفاوت دارد. روسیه قائل بر شکل گیری دو دولت است، یعنی دولت فلسطین با پایتختی قدس شرقی و دولت اسرائیل با پایتختی قدس غربی است، در حالیکه ایران دنبال تشکیل کشور واحد فلسطین از طریق یک هم‌پرسی است که روسیه موافق آن نیست.

بهشتی پور در ادامه افزود، اما اینکه دو طرف بتوانند به یک راهکاری برای توقف جنگ در غزه برسند از احتمال بیشتری برخوردار است. منتها مشکل اساسی در این است که روسیه نفوذ چندانی بر روی عملکرد دولت نتانیاهو ندارد و حتی روسیه با اسرائیل روی موضوع مناقشات اوکراین نیز اختلاف جدی دارد. در حال حاضر حداقل کاری که می‌توان کرد اقدام به منظور برقراری آتش بس و توقف جنگ در غزه است که با توجه به تفاوت مواضع ایران روسیه عملا چکار می‌خواهند انجام دهند جای بحث و تامل دارد.

در ادامه گفتگو بهشتی پور در خصوص تعاملات اقتصادی ایران و روسیه گفت، تا سه سال پیش سقف تبادلات مالی بین دو کشور به دو میلیارد دلار هم نمی‌رسید که این خیلی عدد پایینی بشمار می آید، در واقع روسها یا تمایلی نداشت که همکاری اقتصادی خود با ایران را افزایش بدهد و یا اینکه نمی‌توانست به واسطه تحریم های غرب علیه ایران در تعامل مناسبی با این کشور باشند. اما به تدریج این عدد و ارقام افزایش پیدا کرد، تا اینکه روسیه به دلیل درگیری نظامی با اوکراین دچار تحریم‌های بین‌المللی شد، بنابراین، بعد از اینکه خودش تحریم شد درصد خیلی زیادی تمایل همکاری با ایران در آن تقویت شد. به هر حال، ایران همچنان تمایل دارد که همکاری خود را افزایش بدهد، ولی مقاومت‌های در هر دو کشور وجود دارد.

حسن بهشتی پور در پایان گفت، لازم است بدانیم که هم در روسیه مقاومت‌هایی در توسعه روابط با ایران به خصوص در بخش اقتصادی وجود دارد و در ایران هم مقاومت‌هایی هست، اما آنچه مسلم است دولت‌های دو کشور بصورت جدی دنبال گسترش روابط اقتصادی خود هستند، اما به هر حال بسیار به کندی پیش میرود. حداقل انتظار می‌رفت بحث کریدور شمال - جنوب به سرعت پیش برود اما شاهد تحرک چندانی نیستیم و دلایل متعددی دارد. یکی از دلایل این است که در بخش های غیر دولتی در روسیه تمایل چندانی برای همکاری با ایران وجود ندارد، در ایران نیز همینطور است و بخش های خصوصی مایل به همکاری با روس‌ها نیستند. منتها تلاش می‌کنند با ایجاد مزیت‌هایی از طريق همکاری با کشورهای اوراسیا و تخفیف های گمرکی و برداشتن تعرفه های گمرکی در این زمینه ها روابط را مقداری گسترش بدهند، ولی هنوز هم نسبت به آنچه که باید باشد کند پیش می‌رود. https://spnfa.ir/20231207