یاداشت کوتاه برای تحلیل رویدادها از حسن بهشتی پور

عصر روز دوشنبه (۱۳ فرودین ماه) بود که خبر حمله موشکی به کنسولگری ایران در دمشق منتشر شد. در نتیجه این اقدام تروریستی سردار سرتیپ پاسدار محمد رضا زاهدی از فرماندهان ارشد نیروی قدس سپاه پاسداران، معاون او و پنج نفر دیگر از مستشاران نظامی ایران در سوریه درجریان این اقدام تروریستی به شهادت رسیدند.

مهم ترین پرسش در بین افکار عمومی این بود که چرا اسرائیل توانست چنین ضربه ای را وارد کند و ایران در پاسخ این اقدام آیا باید به صبر استراتژیک ادامه دهد یا آنکه ضربه پشیمان کننده وارد سازد در این صورت آیا این به معنای شروع جنگ جدیدی در منطقه خواهد بود .

هدف اسرائیل کشاندن ایران به میدان جنگ مستقیم با امریکا است. در ذیل این هدف کلی اسرائیل میدان عمل خود را در سوریه به گونه ای تعریف کرده است که با بهره گیری از عواملی که در سوریه دارد، مستشاران نظامی ایرانی را شناسایی و ترور می کند. بنابراین به دور از اینکه ایران چه اقدام متقابلی انجام دهد اسرائیل همچنان در صحنه سوریه و بعد در لبنان دنبال ایجاد فرصت برای وارد آوردن ضربات بعدی است. این روند تا ایجاد جنگ مستقیم و یا خروج کامل ایران از سوریه ادامه خواهد داشت. البته جریان سازمان دهی برای وارد آوردن ضربات در داخل ایران توسط نیروهای نیابتی هم به موازات ان به احتمال زیاد در دستور کار قرار دارد.

اما درمورد پاسخ ایران به اقدام تروریستی اسرائیل ، باید توجه داشت بعضی فکر می کنند عرصه تصمیم گیری در زمان مدیریت بحران ، مثل میدان بازی فوتبال است. یعنی وقتی دشمن برای شما یک زمین بازی تعریف کرد و در آن زمین بازی به شما ضربه مهمی(گل) زد انتظار دارند همه امکانات را بسیج کرده و بلافاصله ضربه متقابل(گل) وارد دروازه حریف کنید . در حالی که ایران به خوبی می داند اگر می خواهد موفق شود باید زمین بازی را در جای دیگری تعریف کند و در زمان و مکانی که برای اسرائیل اصلا قابل پیش بینی نباشد ، ضربه متقابل و متناسب را وارد کند. اقدامی که حتما موثر، همگن و بازدارنده باشد تا از تکرار آن در آینده جلوگیری کند.