هر چند در داخل كشور برخی بر اين باور هستند كه سخنان نتانياهو براي بالابردن قدرت چانه‌زني غرب در مقابل ايران گفته مي‌شود، اما همه شواهد نشان مي‌دهد ايران توانسته موقعيت خود را تثبيت كرده و حق هسته‌اي‌اش را بدون عقب‌نشيني پيگيري كند. ايران از ابتدا به دنبال حق غني‌سازي اورانيوم در ايران بوده است. حتي در شرايط نامتوازن تحريم‌ها و علي‌رغم فشارها بر اين خواسته خود ايستاد. اكنون نيز با دست يافتن به حق غني‌سازي مي‌توان گفت ايران در مذاكرات ژنو پيروز و موفق بوده است. البته بيانيه مشترك و تفاهمنامه مي‌تواند تصوير روشن‌تري از اين موفقيت را به اثبات رساند. با اين وجود ممكن است غرب در مورد مسائل جزئي‌تري مثل درصد غني‌سازي و حجم آن و تعداد سانتريفيوژها دغدغه‌هايي داشته باشد.اين مسأله از سخنان و موضعگيري‌هاي جان كري و خبرهايي كه از ژنو مي‌رسد، قابل استنباط است. به هرحال آنها به دنبال تضمين براي رفتار ايران هستند و البته اين را مي‌توان در مذاكرات پيگيري كرد. اين راهي است كه منجر به تئوري برد- برد مي‌شود. برخي بيان مي‌كنند بازي برد- برد معني ندارد. در حالي كه هر كسي تئوري بازي‌ها را در سياست خارجي قبول نداشته باشد، عملاً قائل به مذاكرات سودمند بين كشورها نيست. اين اعتقاد به اين منجر مي‌شود كه نمي‌توان با طرف غربي گفت‌وگو كرد چرا كه غرب فقط امتياز مي‌گيرد. اين مذاكرات نشان داد اين تفكر كه بعضاً در داخل كشور هم مطرح مي‌شود، غلط است و در عين محكم بودن بر سر مواضع خود، مي‌توان امتياز نيز گرفت اما نبايد فراموش كرد كه بايد امتياز هم داد.

اين اقتضاي دنياي سياست است. در اين پروسه، سطح و چگونگي امتيازدهي مي‌تواند مهم و تعيين كننده باشد. در داخل ايران بر اصل اين موضوع كه ايران تنها از طريق مذاكره مي‌تواند مسأله خود را حل كند اختلافي وجود ندارد. آنهايي هم كه بر اين باور نيستند نسخه‌اي جز جنگ يا جنگ نرم و تبليغاتي را نمي‌توانند ارائه دهند؛ نسخه‌اي كه به زيان ملت ايران است.