وي افزود: فضاي بين المللي براي همکاري هسته اي ايران و ساير کشورها در موضوعات غير هسته اي آماده شده است و ايران در زمينه هاي مختلف شانس بيشتري براي پروژه هاي همکاري مشترک وطراحي در صنايع نفت گاز دارد به ويژه اينکه ايران در صنايع نفت وگاز به فن آوري هاي جديد نياز دارد واستخراج منابع زير بستر درياها فن آوري پيشرفته تري نسبت به فن آوري استخراج نفت در خشکي است که ايران بيش از صد سال است در اين زمينه کار مي کند اما استخراج نفت و گاز از سطح درياها را در دهه اخير به تازگي شروع کرده و به شدت نيازمند فن آوري پيشرفته است که در اين زمينه عرصه فراهم شده است.

اين کارشناس اظهار داشت:از نظر سياسي هم ايران نقش بيشتري را نسبت به گذشته مي تواند ايفا کند تا سطح همکاري هاي منطقه اي به ويژه با همسايگان جنوبي فراهم شود. بحث تشکيل سازمان همکاري ايران و کشورهاي حوزه جنوبي خليج فارس از طريق قطر و عمان پيشنهاد شده که اين موضوع قبل مذاکرات امکانپذير نبود و پس از توافق اين زمينه ها فراهم شده است.

بهشتي پور درباره نقشه هاي غرب پس از توافق هسته اي گفت:مواردي که الان بيشتر مطرح است بحث اقدامات و نفوذ فرهنگي آمريکا از طريق ايجاد شعبه هايي مانند مک دونالد  در ايران است که به نوعي نماد فرهنگ آمريکايي است و فرهنگ آمريکايي را با خود وارد ايران مي کند. بحث ديگر اين است که اگر دفتر حافظ منافع آمريکا در ايران باز شود عملا پايگاهي براي آمريکا فراهم مي شود تا از نزديک مسائل ايران را دنبال کند و در داخل کشورمان بين گروهاي مختلف با اخبار مختلفي که منتشر مي شود و صحت و سقم آن مشخص نيست اختلاف ايجاد کنند.

وي افزود: اما در مجموع مقام معظم رهبري روي وابستگي هاي اقتصادي تاکيد داشته اند که اگر سرمايه گذاري در ايران شود بايد منجر به وابستگي اقتصادي نشود بلکه موجب انتقال فن آوري شود. ايشان تاکيد دارند که نگاه بايد به درون باشد نه بيرون. اين هشدارها به دولت داده شده که جنبه هاي احتياطي است و بايد هوشيار باشيم. غرب ممکن است با ابزارهاي فرهنگي و به اسم فعاليتهاي اقتصادي دنبال نفوذ بيشتر در ايران باشد که به سلطه بيانجامد. آنچه که مورد توجه رهبر معظم انقلاب است مقابله با هر نوع سلطه جويي است که بخواهد از سوي کشورهاي غربي اعمال شود.

بهشتي پور درباره نقش ايران در حل بحرانهاي منطقه اظهار داشت:مديريت بحرانهاي منطقه بايد در مديريتهاي جمعي تحقق يابد. يک کشور قادر نيست به تنهايي مديريت کند. مديريت جمعي در کشورهاي منطقه با شرکت خود کشورهاي منطقه نه فرامنطقه شکل بگيرد. همکاري ايران با عربستان، ترکيه، مصر و سوريه هر چند درعمل با هم رقابت دارند در سايه تعاريف جديد از همکاري هاي جديد زمينه براي آنکه کشورهاي منطقه دست به دست هم بدهند و بحرانهاي جديد در منطقه را مديريت کنند فراهم مي کند. آنچه که مسلم است اين است که يک کشور به تنهايي نمي تواند مشکلات منطقه را مديريت و حل کند بلکه در سايه همکاري جمعي مي تواند اين امرتحقق پيدا کند.